حکومت نظامی

وقتی که مملکتی با مشکلاتی مثل هرج و مرج و آشوب و انقلاب و جنگ مواجه میشود ..درکشور وضعیت امنیتی و در نتیجه حکومت نظامی اعلام میشود .. ارتش بعنوان بازوی قانونمند و نجات دهنده و ثبات بخش کنترل اوضاع رو به دست گرفته برخی قوانین رایج رو به حالت تعلیق در میاورد .. در برخی موارد به تشخیص ارتش حتی با منع عبور و مرور و یا قطع دیگر شریان های غیر ضروری و جاری سیستم همراه است .. این در اصل یک سیستم دفاعی است که هر سیستم در طی سالیان برای خود طرح ریزی میکند و این بازوی دیسیپلین مند ( و مجهز و برنامه ریزی شده با ضروری ترین اصول بقا سیستم و گاه رشد و بالیدن ( در موردی مثل رضا شاه که موردی موقتی هم نبود ) ) را قوی و آماده نگه میدارد تا به وقت نیاز یعنی در زمان ناآرامی بتواند وظیفه ی بازگرداندن سیستم به نظم و نسق سابق را ادا کند .. از ارتشهای پر مدعا که تمام سال را میخورند و میخوابند و تغذیه و تقویت میشوند انتظار میرود که در این مواقع به نحو احسن عمل کنند ، که اکثرا هم میکنند .  

از مشخصات یک سیستم و نظام در حالت حکومت نظامی میتوان به تمرکز تمام قوا در برآورده شدن هدف (گذار از بحران ) ، اجتناب از برخوردهای شتاب زده و احساسی ، قاطعیت در عین شعور و حداقل کردن یا بهینه سازی " هزینه " اشاره کرد .

مطمئنا اعضای دیگر جامعه در زمان حکومت نظامی احساس خفقان یا یاس و یا حتی مسخ و از دست رفتگی خواهند داشت .. اما با گذشت زمان و هنگامی که اوضاع به حال عادی بازگشت ، از مجریان حکومت نظامی (به شرط صادقانه بودن ) بعنوان قهرمان ملی یاد میشود .. که با سر سختی .. گاهی قساوت و یا هر چیز دیگر که لازم هست .. و با حفظ اخلاق تا حد امکان .. از سقوط ، غارت ، نا امنی و یا به یغما رفتن و تجزیه شدن اون سیستم جلوگیری کردند .. باز مثل رضا شاه و فرماندهان جنگ .

حالا عقل قهرمان من هم ، برای من حکومت نظامی اعلام کرده .. تا زمانی نا معلوم ..

 ولی راضیم ازش ..